ایمان به غیب 🤍

وقتی در راهی قدم برمی‌داری،

جهان، تو و ایمانت به راه را می‌آزماید.

اینجا دو راهیست که فقط مومن می‌تواند از پس راهی که انتخاب کرده، برآید.

یادم است در کلاس نویسندگی، استادم تا نوشت قهرمان داستان همیشه مومن است، سریع پرسیدم یعنی چی همیشه مومن؟!

آن روزها درگیر کلمه‌ی مومن بودم و مثل ناقوسی آن کلمه در ذهنم زنگ زد.

مومن یعنی پایدار در راهی که انتخاب کرده.

قهرمان داستان مومن است به راهش.

گاهی خطا می‌رود ولی برمی‌گردد به راهی که به آن معتقد است.

همیشه مومن…

ابراهیم نماد همیشه مومن است برای من.

حتی در راه اثبات ایمانش، قدم‌هایی برداشته که فکر کردن به آنها، بدون درک و حس ایمانش، عجیب به نظر می‌رسد.

ولی او می‌دانست به چه ایمان دارد.

می‌دانست راهی که در آن است تنها و تنها خیریت برای او دارد.

مومن در زمان انتخاب دو راهی، تجزیه و تحلیل نمی‌کند.

راه درست از نظرش همانیست که قلبش می‌گوید.

مومن می‌داند خود خالق است و هر لحظه خلق می‌کند و با ایمان به غیب، قدم برمی‌دارد.

غیبی که همیشه خیر است.

و هر چه با خود بیشتر در صلح باشد و آرام، پاداش‌های بزرگتر و پایدارتری نصیبش می‌شود…