عهدنامه را موریانه خورده

یک وقت‌هایی خدا (خدا، جهان، کائنات، انرژی، الهام، حس درونتان یا هر چیزی که می‌خواهید اسمش را بگذارید که با آن ارتباطی درونی دارید) یک نکته‌ی مهم زندگی را به سادگی به تو می‌دهد و می‌گوید باید این نکته را رعایت کنی تا از این گذرگاه رد شوی. آنقدر نکته ساده است که تو فکر می‌کنی، می‌تواند خیلی هم مهم نباشد! می‌توانی حتی رعایتش هم نکنی! رعایت کردن و نکردن آن نکته، از نظر و فکرِ و منطق تو تفاوتی در نتیجه ایجاد نمی‌کند برای همین خیلی به آن اهمیت نمی‌دهی یا حداقل گاهی از رعایت کردنش تخطی می‌کنی یا شاید تا یک زمانی رعایتش می‌کنی و بعد که می‌بینی زندگی خیلی خوب پیش می‌رود حتی یادت می‌رود که همه‌ی اینها بخاطر رعایت همان نکته‌ی ساده است و بعد از مدتی، دیگر اهمیتی برایش قائل نیستی و...

چند سال پیش تصمیم داشتم محل کارم را تغییر دهم و سالنی را پیدا کردم که تمام شرایط دلخواه من را داشت، حتی بیشتر از حد تصورم. انگار برای من کنار گذاشته شده بود ولی تنها موضوعی که کمی نگرانم می‌کرد این بود که منطقه‌ی آن سالن، با منطقه‌ای که قبلاً کار می‌کردم، فاصله داشت. این موضوع برای افرادی که  سال‌ها در سالن زیبایی یک منطقه‌ مشغول به کار هستند (مخصوصاً در تهران) ، کمی نگران کننده است زیرا معمولاً مشتریان فرد هم از همان منطقه هستند. تصمیم به تغییر محل کار، نیاز به کمی جسارت داشت که من انجامش دادم ولی کمی (فقط کمی) ته دلم نگران بود. یادم است هنوز کامل وسایل کارم را به سالن جدید منتقل نکرده بودم که یکی از مشتریانم که خیلی وقت هم بود، نیامده بود، از من وقت خواست و...